EURO-NCAP

European New Car Assessment Programme (Europejski Program Oceniania Nowych Samochodów), wspólny program Międzynarodowej Federacji Automobilowej FIA i władz Unii Europejskiej. Powstał w roku 1996, od 1997 przeprowadza regularne badania. Finansowe środki zapewnia w pierwszej linii Unia Europejska w połączeniu ze stowarzyszeniami konsumenckimi i automobilklubami. Ze względu na zbieżność założeń Euro--NCAP z propozycjami organizacji zajmujących się badaniami przyczyn i statystyką wypadków drogowych idea takich niezależnych testów została poparta przez rządy krajów Unii. W zeszłym roku doszło do porozumienia z amerykańskim programem bezpieczeństwa drogowego NHTSA i jego japońskim odpowiednikiem OSA. Jest to wstęp do ujednolicenia zasad badań i pojmowania bezpieczeństwa, ponieważ jeszcze niedawno nawet identyczne samochody badane niezależnie od siebie przez Euro-NCAP, NHTSA i OSA uzyskiwały skrajnie różne wyniki. EuroNCAP przeprowadza crash-testy na losowo wybranych samochodach według ściśle sprecyzowanych zasad. Auta nabywane są anonimowo u dilerów danej marki, każdorazowo są to modele w wersjach podstawowych, z najuboższym na rynku Unii Europejskiej wyposażeniem. Dopiero po przeprowadzeniu testu zderzeniowego o jego wynikach informowany jest producent samochodu. Następnie wytwórca może wystąpić o powtórzenie prób, np. po usunięciu najbardziej drastycznych usterek wskazanych przez techników Euro-NCAP. Wówczas jednak musi sam zapłacić za ponowne przebadanie. Dwa trzy razy do roku ogłaszane są zestawienia wyników prób zderzeniowych.