OLEJ SILNIKOWY

Niegdyś po prostu płynny smar, dziś skomplikowana substancja chemiczna, która musi nie tylko zmniejszać współczynnik tarcia, ale też chłodzić silnik i inne smarowane elementy (odprowadzać ciepło), oczyszczać je z nagaru i zanieczyszczeń mechanicznych, uszczelniać, tłumić drgania i chronić przed korozją. Nowoczesne oleje muszą też zachowywać płynność w niskiej temperaturze i nie zmieniać właściwości w zakresie temperatur od rozruchu na zimno (nawet od -40 st. C) do roboczej silnika (ok. 300 st. C). Nie mogą działać szkodliwie na uszczelnienia, a produkty ze spalania muszą być mało toksyczne. Oleje silnikowe produkowane obecnie wytwarzane są w oparciu o bazy mineralne (pochodne ropy naftowej), syntetyczne lub mieszane ("półsyntetyki" choć w ich składzie jest więcej bazy mineralnej). Wszystkie (pod warunkiem że mają takie same parametry lepkościowe i jakościowe) mogą być ze sobą mieszane, choć najlepsze własności smarne - i największy skuteczny zakres temperaturowy - mają oleje syntetyczne. Oleje mogą być letnie, zimowe lub wielo-sezonowe. O ich przeznaczeniu decyduje odporność na niskie lub wysokie temperatury. Pierwsza część oznaczenia (IOW/30) - liczba w połączeniu z literą W - to klasa lepkości zimowej (od ang. winter, czyli zima), druga lepkości letniej. Oleje oznaczone niską klasą (np. SAE IOW) są zimowe, im niższa jest ta liczba, w tym niższych temperaturach olej zachowuje płynność. Im wyższa druga liczba (np. SAE 40), w tym wyższych temperaturach olej zachowuje zdolności smarne. Najpopularniejszym oznaczeniem jakości jest klasyfikacja API (American Petroleum Institute): CD, CE, SF, SG itp. Pierwsza litera oznacza rodzaj oleju (C - do silników Diesla, S - o zapłonie iskrowym) druga, jego jakość. Im jest ona wyższa, tym olej lepszy (olej SG jest gorszy od np. SH).