POZIOMOWANIE KAROSERII

Mechaniczny, pneumatyczny lub hydropneumatczny system utrzymywania nadwozia auta w jednakowej pozycji wobec nawierzchni drogi. Może dotyczyć tylko jednej osi (porównaj Nivomat) lub obu, może być sterowany ręcznie przez kierowcę lub automatycznie. W przypadku, jeśli poziomowanie dotyczy obu osi pojazdu, a więc całej karoserii, mówi się najczęściej o aktywnym lub dynamicznym poziomowaniu (porównaj ABC). Chodzi tu o maksymalne zredukowanie wychyleń nadwozia na zakrętach oraz podczas hamowania i przyspieszania. Poziomowanie automatyczne pojawiło się po raz pierwszy w roku 1954, gdy Citroen zaprezentował model DS wyposażony w zawieszenie hydropneumatczne. Wszystkie koła miały tu całkowicie mechaniczny system wykrywania wychyłu karoserii. Układ ten po stwierdzeniu, że karoseria np. w tylnej części jest bardziej opuszczona niż w przedniej, na zasadzie prostego układu dźwigni powodował dopompowanie płynu hydraulicznego do elementów resorujących kół, nad którymi karoseria została zbyt mocno pochylona w dot. System poziomowania jako sposób kompensowania załadunku rozwijany był przez wielu producentów, z których dwóch - Mercedes i Volvo - wprowadziło go w latach 70. XX w. do produkcji seryjnej. Ponieważ auta te miały konwencjonalne zawieszenie, możliwe byto w czasach przedelektronicznych zastosowanie tylko poziomowania dla tylnej osi z zawieszeniem niezależnym. Nad mechanizmem różnicowym montowano hydropneumatyczny mechanizm dźwigniowy, funkcjonujący podobnie jak zawieszenie w Citroenie DS.