GPS – GLOBAL POSITIONING SYSTEM

System globalnego wyznaczania pozycji. Historia tego wynalazku sięga końca lat 50. XX wieku, ery pierwszych sztucznych satelitów Ziemi. Bardzo szybko stwierdzono, że wysyłane przez nie sygnały radiowe można wykorzystać podobnie, jak geodeci wykorzystują punkty triangulacyjne lub marynarze gwiazdy - wystarczy znaleźć trzy punkty o znanej pozycji, by możliwe było wyliczenie własnego położenia. Satelity zaczęły być wykorzystywane zarówno przez wojsko, jak przez marynarzy i wyprawy badawcze (w dżungli, na Antarktydzie czy na pustyni nawet w środku nocy można z łatwością ustalić swą przybliżoną pozycję dzięki odbiornikowi GPS). W latach 90. po nawigację satelitarną sięgnęli również producenci samochodów. W oparciu o mapy cyfrowe i przybliżony namiar z satelitów można prowadzić kierowcę po nieznanym terenie od punktu A do B. Jednak dopiero w roku 2000, gdy amerykańskie siły zbrojne odkodowały niedostępną dotąd częstotliwość sygnałów satelitarnych, nawigacja samochodowa nabrała cech prowadzenia (za rękę) precyzyjnie pod wskazany adres. Wzrosła bowiem dokładność namiarów z dotychczasowych w najlepszym razie kilkudziesięciu metrów do nawet poniżej l metra w najdokładniejszych urządzeniach.